دومین دوره جایزه کاظمی
جایزه کاظمی در سال ۱۳۹۰ به پروفسور هانس روبرت شولر اهدا شد.
پروفسور هانس روبرت شولر یکی از دانشمندان برجسته جهان در تحقیقات سلول‌های بنیادی است. او مدیر پژوهشگاه زیست پزشکی مولکولی ماکس پلانک در مونستر آلمان و دارای درجه استادی در دانشگاه ویلهلمز وستفلین در مونستر است. شولر در سال ۱۹۸۵ مدرک ممتاز دکترای زیست‌شناسی مولکولی را از دانشگاه هایدلبرگ آلمان دریافت کرد. تخصص او حاصل بیش از ۲۰ سال تحقیقات آزمایشگاهی پایه در گروه تحقیق و توسعه در بوهرینگر مانهایم (در حال حاضر روشه) در آلمان، موسسه شیمی بیوفیزیک ماکس پلانک در گوتینگن آلمان، آزمایشگاه بیولوژی مولکولی اروپا (EMBL)، و معتبرترین و مشهورترین مرکز زیست‌شناسی مولکولی در اروپا در هایدلبرگ آلمان است. در سال ۱۹۹۹، شولر به عنوان رئیس ماریون دیلی و دیوید جورج جونز در پزشکی تولیدمثل و رئیس مرکز تحقیقات سلول‌های زایا و تراریخته حیوانات دانشکده دامپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا منصوب شد.
یافته‌های چشمگیر آزمایشگاه او در مورد اینکه چگونه سلول‌های بنیادی جنینی موش را می‌توان به سلول‌های تخمک مانند تبدیل کرد، اثرات فوق‌العاده مطلوبی را برای تحقیقات سلول‌های بنیادی در پی دارد. پروفسور شولر به عنوان یکی از پیشگامان تحقیقات سلول‌های بنیادی، بیش از ۱۰۰ مقاله علمی در مجلات مطرح دنیا منتشر کرده است و فصول کتاب‌های متعددی در مورد سلول‌های بنیادی و استراتژی‌های شبیه‌سازی امروزی نوشته است.
او موفق به شکل دادن یک آزمایش درون‌تنی in vivo رقابتی شد و اولین شواهدی را ارائه کرد که عوامل سلولی از فعالیت تقویت‌کننده‌های سلولی و ویروسی رونویسی به‌عنوان واسطه استفاده می‌کنند. او فعالیت چنین عواملی را با روش‌های رونویسی آزمایشگاهی مطالعه کرد و به تعریف مکان‌های اتصال فاکتورهای هسته‌ای خاص دست پیدا کرد. این مطالعه منجر به شناسایی OCT4 و چندین پروتئین دیگر شد. شبیه‌سازی cDNA و تجزیه و تحلیل دقیق نشان داد که فاکتور رونویسی POU در OCT4 نقش مهمی در رده زایای پستانداران ایفا می‌کند. مقالات بعدی تایید کردند که OCT4 برای پرتوانی و بقای سلول‌های زایا ضروری است و به تنهایی برای القای پرتوانی در سلول‌های بنیادی عصبی بالغ کافی است.
در سال ۲۰۰۴ دکتر شولر به عنوان مدیر مؤسسه ماکس پلانک در مونستر آلمان منصوب شد و در آنجا به تحقیقات عالی و پیشرفته خود در انجمن معروف ماکس پلانک برای پیشرفت علم، یکی از برترین‌های علمی جهان ادامه داد. علاوه بر این، دکتر شولر هنوز هم به‌عنوان استاد کمکی بیوشیمی در دانشگاه پنسیلوانیا، دانشکده دامپزشکی، گروه زیست‌شناسی حیوانات در فیلادلفیا مشغول به کار است. از ژوئیه ۲۰۰۵، دکتر شولر عضو کمیته اخلاق مرکزی تحقیقات سلول‌های بنیادی در برلین است. در سال ۲۰۰۸ دکتر شولر همراه با ایروینگ وایسمن و شینیا یاماناکا جایزه رابرت کخ، یکی از معتبرترین جوایز آلمان در علوم طبیعی را دریافت کرد.
پروفسور هانس روبرت شولر یکی از دانشمندان برجسته جهان در تحقیقات سلول‌های بنیادی است. او مدیر پژوهشگاه زیست پزشکی مولکولی ماکس پلانک در مونستر آلمان و دارای درجه استادی در دانشگاه ویلهلمز وستفلین در مونستر است. شولر در سال ۱۹۸۵ مدرک ممتاز دکترای زیست‌شناسی مولکولی را از دانشگاه هایدلبرگ آلمان دریافت کرد. تخصص او حاصل بیش از ۲۰ سال تحقیقات آزمایشگاهی پایه در گروه تحقیق و توسعه در بوهرینگر مانهایم (در حال حاضر روشه) در آلمان، موسسه شیمی بیوفیزیک ماکس پلانک در گوتینگن آلمان، آزمایشگاه بیولوژی مولکولی اروپا (EMBL)، و معتبرترین و مشهورترین مرکز زیست‌شناسی مولکولی در اروپا در هایدلبرگ آلمان است. در سال ۱۹۹۹، شولر به عنوان رئیس ماریون دیلی و دیوید جورج جونز در پزشکی تولیدمثل و رئیس مرکز تحقیقات سلول‌های زایا و تراریخته حیوانات دانشکده دامپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا منصوب شد.
یافته‌های چشمگیر آزمایشگاه او در مورد اینکه چگونه سلول‌های بنیادی جنینی موش را می‌توان به سلول‌های تخمک مانند تبدیل کرد، اثرات فوق‌العاده مطلوبی را برای تحقیقات سلول‌های بنیادی در پی دارد. پروفسور شولر به عنوان یکی از پیشگامان تحقیقات سلول‌های بنیادی، بیش از ۱۰۰ مقاله علمی در مجلات مطرح دنیا منتشر کرده است و فصول کتاب‌های متعددی در مورد سلول‌های بنیادی و استراتژی‌های شبیه‌سازی امروزی نوشته است.
او موفق به شکل دادن یک آزمایش درون‌تنی in vivo رقابتی شد و اولین شواهدی را ارائه کرد که عوامل سلولی از فعالیت تقویت‌کننده‌های سلولی و ویروسی رونویسی به‌عنوان واسطه استفاده می‌کنند. او فعالیت چنین عواملی را با روش‌های رونویسی آزمایشگاهی مطالعه کرد و به تعریف مکان‌های اتصال فاکتورهای هسته‌ای خاص دست پیدا کرد. این مطالعه منجر به شناسایی OCT4 و چندین پروتئین دیگر شد. شبیه‌سازی cDNA و تجزیه و تحلیل دقیق نشان داد که فاکتور رونویسی POU در OCT4 نقش مهمی در رده زایای پستانداران ایفا می‌کند. مقالات بعدی تایید کردند که OCT4 برای پرتوانی و بقای سلول‌های زایا ضروری است و به تنهایی برای القای پرتوانی در سلول‌های بنیادی عصبی بالغ کافی است.
در سال ۲۰۰۴ دکتر شولر به عنوان مدیر مؤسسه ماکس پلانک در مونستر آلمان منصوب شد و در آنجا به تحقیقات عالی و پیشرفته خود در انجمن معروف ماکس پلانک برای پیشرفت علم، یکی از برترین‌های علمی جهان ادامه داد. علاوه بر این، دکتر شولر هنوز هم به‌عنوان استاد کمکی بیوشیمی در دانشگاه پنسیلوانیا، دانشکده دامپزشکی، گروه زیست‌شناسی حیوانات در فیلادلفیا مشغول به کار است. از ژوئیه ۲۰۰۵، دکتر شولر عضو کمیته اخلاق مرکزی تحقیقات سلول‌های بنیادی در برلین است. در سال ۲۰۰۸ دکتر شولر همراه با ایروینگ وایسمن و شینیا یاماناکا جایزه رابرت کخ، یکی از معتبرترین جوایز آلمان در علوم طبیعی را دریافت کرد.
